Ucisk rdzenia kręgowego przez nadtwardówkowe przerzuty nowotworowe
Tłumaczenie artykułu:
Metastatic epidural spinal cord compression
John S. Cole, Roy A. Patchell
Department of Neurosurgery (J.S. Cole MD); Departments of Neurology and Neurosurgery (R.A. Patchell MD), University of Kentucky Medical Center, Lexington, KY, USA

Do ucisku rdzenia kręgowego przez nadtwardówkowe przerzuty nowotworowe (metastatic epidural spinal cord compression – MESCC) dochodzi, kiedy nowotwór powoduje przerzuty odległe do kręgosłupa lub przestrzeni nadtwardówkowej, powodując wtórną kompresję rdzenia kręgowego. MESCC stanowi częste powikłanie procesów złośliwych i obserwowany jest u prawie 5% pacjentów z chorobą nowotworową. Najczęstszym objawem jest ból kręgosłupa. MESCC jest stanem naglącym, wymagającym szybkiego rozpoznania i leczenia, co ma zapobiegać trwałemu porażeniu. Badaniem z wyboru w diagnostyce MESCC jest MRI, natomiast uznanymi sposobami leczenia są kortykosteroidy, radioterapia i leczenie chirurgiczne. Przyszłe kierunki badań naukowych dotyczyć będą zapobiegania, lepszego wykrywania i opracowania nowych sposobów terapii MESCC.

Leczenie młodzieńczej padaczki mioklonicznej
Tłumaczenie artykułu:
Treatment of juvenile myoclonic epilepsy
Stéphane Auvin
Department of Pediatric Neurology, Lille University Hospital, Lille, Francja
Pharmacology Laboratory, Lille School of Medicine, Lille, Francja

Leczenie farmakologiczne młodzieńczej padaczki mioklonicznej (juvenile myoclonic epilepsy – JME) oparte jest głównie na doświadczeniu klinicznym oraz na wynikach badań prospektywnych i retrospektywnych, z niewielką liczbą dowodów pochodzących z randomizowanych prób klinicznych.  Jest bardzo niewiele bezpośrednich porównań pomiędzy starymi i nowymi lekami przeciwpadaczkowymi (antiepileptic drugs – AED). Lekiem pierwszego wyboru u mężczyzn chorych na JME jest walproinian. U kobiet preferuje się lamotryginę (LTG), mając na uwadze teratogenność i działania uboczne walproinianu. Skuteczny jest także lewetyracetam (LEV). Najnowsze dane wskazują na to, że być może wkrótce lek ten będzie stosowany jako leczenie pierwszego wyboru. Niektóre AED mogą zaostrzać JME. Oprócz AED ważne znaczenie w terapii JME mają metody leczenia niefarmakologicznego. W JME leczenie konieczne jest zwykle przez całe życie, ze względu na to, że po zaprzestaniu leczenia napady niemal zawsze powracają.

Ostre objawowe napady padaczkowe w zakażeniach OUN
Tłumaczenie artykułu:
Acute symptomatic seizures in CNS infection
M. A. Kima, K. M. Parka, S. E. Kima i M. K. Ohb
a Department of Neurology, Inje University, Busan Paik Hospital, Busan, Korea
b Division of Medical Statistics, Clinical Trial Centre, Inje University, Busan Paik Hospital, Busan, Korea

W celu określenia częstości i etiologii ostrych objawowych napadów padaczkowych w przebiegu zakażeń ośrodkowego układu nerwowego (OUN) oraz oceny czynników klinicznych w przewidywaniu występowania napadów dokonano retrospektywnego przeglądu historii chorób pacjentów z rozpoznaniem zakażenia OUN w latach 2000-2005. Do badania włączono 147 chorych. Porównano cechy kliniczne pacjentów bez napadów i pacjentów z ostrymi objawowymi napadami padaczkowymi. Wśród 147 chorych ostre objawowe napady padaczkowe występowały u 23% (34/147). Stwierdzono istotny związek pomiędzy występowaniem ostrych objawowych napadów padaczkowych a następującymi zmiennymi klinicznymi: zakażeniem OUN pod postacią zapalenia mózgu, ocen pacjenta w Skali Śpiączki Glasgow (Glasgow Coma Scale – GCS) ≤ 12 i obecnością neurologicznych objawów ubytkowych. W analizie metodą wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że wiek zachorowania > 42 lat, zapalenie mózgu i GCS ≤ 12 są niezależnymi istotnymi zmiennymi klinicznymi w przewidywaniu występowania ostrych objawowych napadów padaczkowych. Zapalenie mózgu i GCS ≤ 12 są istotnymi zmiennymi klinicznymi w przewidywaniu występowania ostrych objawowych napadów padaczkowych w zakażeniach OUN, co sugeruje, że pacjenci z większym uszkodzeniem parenchymy są bardziej narażeni na wystąpienie napadów objawowych.

Opieka skoncentrowana na osobie w przypadkach ciężkiej choroby Alzheimera: stan obecny i kierunki na przyszłość
Tłumaczenie artykułu:
Person-centred care of people with severe Alzheimer’s disease: current status and ways forward
D. Edvardsson1,2, B. Winblad3, P.O. Sandman1
1 Department of Nursing, Umea University, Szwecja (D Evardsson PhD, PO Sandman PhD);
2Australian Centre for Evidence-Based Aged Care (ACEBAC), La Trobe University, Australia
3 KI-Alzheimer Disease Research Center, Karolinska Institute, Szwecja

W odniesieniu do opieki nad chorymi z ciężką chorobą Alzheimera (Alzheimer’s disease – AD) koncepcja postawienia osoby w centrum procesu opieki, jako sposobu na zapewnienie jej wysokiej jakości zdobywa coraz więcej zwolenników wśród klinicystów i w środowisku akademickim. Celem opieki skoncentrowanej na osobie, co wywodzi się z fenomenologicznego podejścia do AD, jest poznanie osobowości pacjentów z AD we wszystkich aspektach opieki nad nimi. Zawierają się tutaj: uznanie, że osobowość pacjenta z AD jest prawdopodobnie coraz bardziej skrywana, a nie tracona przez niego; personalizacja opieki nad pacjentem i jego otoczenia; zaproponowanie wspólnego podejmowania decyzji; interpretacja zachowania pacjenta z jego punktu widzenia; oraz położenie nacisku na relacje z pacjentem w takim stopniu jak na zadania związane z opieką. Jednak pozostają pytania dotyczące tego, jak zapewnić, zmierzyć i zbadać kliniczne korzyści płynące z opieki skoncentrowanej na osobie. W naszej pracy podsumowujemy współczesną wiedzę na temat tego rodzaju opieki w odniesieniu do pacjentów z ciężką AD i prezentujemy obszary, w których niezbędne są dalsze badania.

Stymulacja nerwu błędnego w leczeniu padaczki: korzyści i ograniczenia
Barbara Chmielewska
Katedra i Klinika Neurologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Pomimo postępu w konwencjonalnych metodach farmakologicznego i operacyjnego leczenia padaczki, nadal część chorych nie doświadcza remisji choroby lub satysfakcjonującej poprawy stanu zdrowia. U tych osób warto rozważyć zastosowanie stymulacji nerwu błędnego. Ta znana na świecie od kilkunastu lat metoda leczenia padaczki nie znalazła jak dotąd szerszego zainteresowania w polskich realiach.