Neurologia Praktyczna, 2/2012

  • Zastosowanie głębokiej stymulacji mózgu jako alternatywa w leczeniu padaczki lekoopornej
  • Spektrum diagnostyczne u pacjentów z podejrzeniem przewlekłej neuroboreliozy – doświadczenia rocznych obserwacji chorych z neuroboreliozą z przychodni szpitala uniwersyteckiego
  • Doświadczenie kliniczne z preparatami generycznymi lewetiracetamu u chorych na padaczkę
  • Łagodne urazowe obrażenia mózgu (wytyczne EFNS)
  • Zespół miasteniczny Lamberta -Eatona: od charakterystyki klinicznej do strategii terapeutycznych
  • Omówienie interesujących doniesień kazuistycznych i klinicznych
  • Ustawa o działalności leczniczej a indywidualne praktyki lekarskiej

Wersja eBook:

Cena: 16.80 PLN

Zastosowanie głębokiej stymulacji mózgu jako alternatywa w leczeniu padaczki lekoopornej
Dr hab. n. med. Rafał Rola
 
Spektrum diagnostyczne u pacjentów z podejrzeniem przewlekłej neuroboreliozy – doświadczenia rocznych obserwacji chorych z neuroboreliozą z przychodni szpitala uniwersyteckiego
The diagnostic spectrum in patients with suspected chronic Lyme neuroborreliosis – the experience from one year of a university hospital’s Lyme neuroborreliosis outpatients clinic
European Journal of Neurology 2011, 18: 547-555
Komentarz: Prof. dr hab. n. med. Urszula Fiszer
 
Doświadczenie kliniczne z preparatami generycznymi lewetiracetamu u chorych na padaczkę
Clinical experience with generic levetiracetam in people with epilepsy
Epilepsia: 52(4): 810-815, 2011
Komentarz: Dr n. med. Jarosław Woroń
 
Łagodne urazowe obrażenia mózgu (wytyczne EFNS)
Mild traumatic brain injury
European Journal of Neurology 2012, 19: 191–198
 
Zespół miasteniczny Lamberta -Eatona: od charakterystyki klinicznej do strategii terapeutycznych
Lambert–Eaton myasthenic syndrome: from clinical
characteristics to therapeutic strategies
Lancet Neurol 2011; 10: 1098-107
 
Omówienie interesujących doniesień kazuistycznych i klinicznych
Dr Piotr Sokołowski
 
Ustawa o działalności leczniczej a indywidualne praktyki lekarskiej
Krzysztof Maśliński
 
Co warto przeczytać, co warto mieć w bibliotece? 
 
Kalendarium konferencji naukowych 
 
Quiz

Spektrum diagnostyczne u pacjentów z podejrzeniem przewlekłej neuroboreliozy – doświadczenia rocznych obserwacji chorych z neuroboreliozą z przychodni szpitala uniwersyteckiego
The diagnostic spectrum in patients with suspected chronic Lyme neuroborreliosis – the experience from one year of a university hospital’s Lyme neuroborreliosis outpatients clinic
European Journal of Neurology 2011, 18: 547-555
 
Streszczenie
Kontekst i cel. Niewiele jest badań, w których oceniano by znaczenie diagnostyczne przeciwciał przeciwko Borrelia burgdorferi (BB) w surowicy u pacjentów z objawami nieswoistymi i podejrzeniem przewlekłej neuroboreliozy (ang. Lyme neuroborreliosis – LNB).
Metody. Do niniejszego badania autorzy włączyli w ciągu jednego roku 122 pacjentów z podejrzeniem przewlekłej LNB. U 114 pacjentów uprzednio uzyskano dodatni wynik testu na BB. Wszyscy chorzy byli wcześniej leczeni antybiotykami. Każdego z pacjentów poddawano badaniu klinicznemu i oznaczano u niego przeciwciała swoiste przeciwko BB. Rozpoznanie neuroboreliozy stawiano zgodnie z wytycznymi krajowymi Niemieckiego Towarzystwa Neurologicznego. U 9 chorych rozpoznano ostrą boreliozę. Jeden z tych 9 pacjentów spełniał kryteria ostrej LNB. Spośród pozostałych 113 pacjentów u 85 wykonano nakłucie lędźwiowe (lumbor puncture – LP). W analizie uwzględniono również 10 seronegatywnych chorych, u których nie wykonano nakłucia lędźwiowego. U 61,8% z tych 95 pacjentów oceniano jakość życia, snu, nastrój i lęk.
Wyniki. Spośród 95 pacjentów u 25,3% występowały objawy bez przyczyny somatycznej i bez dowodów na obecność boreliozy, u 38,9% stwierdzano ściśle zdefi niowaną chorobę niezwiązaną z zakażeniem BB, a u 29,5% obecne były objawy bez wykrywalnej przyczyny somatycznej i występowały przeciwciała przeciwko BB. Sześciu pacjentów zaliczono do grupy zespołu „post-LNB” (po uprzednim przebyciu LNB). We wszystkich kategoriach najczęstszymi objawami były bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia czucia (dyzestezja), obniżenie nastroju i przewlekłe uczucie zmęczenia.
Wniosek. Pacjenci z uporczywymi objawami i podwyższeniem w surowicy stężenia przeciwciał przeciwko BB, lecz bez objawów zapalenia w płynie mózgowo-rdzeniowym, wymagają dalszych badań diagnostycznych celem wykluczenia aktualnego zakażenia i uniknięcia jednoczesnych innych zakażeń i innych chorób poddających się leczeniu (takich jak choroby autoimmunologiczne). U jednego z chorych z ostrą LNB, którego leczono ceftriaksonem przez 3 tygodnie, 6 miesięcy później pojawiła się LNB z nowymi bólami głowy i uporczywymi objawami. Dane te skłaniają do podjęcia dalszych badań z nowymi parametrami doświadczalnymi.
 
Słowa kluczowe: spektrum diagnostyczne, neuroborelioza
 
Komentarz: Prof. dr hab. n. med. Urszula Fiszer 

 
Doświadczenie kliniczne z preparatami generycznymi lewetiracetamu u chorych na padaczkę
Clinical experience with generic levetiracetam in people with epilepsy
Epilepsia: 52(4): 810-815, 2011
 
Streszczenie
Cel. Celem artykułu było opisanie skutków klinicznych przymusowej zamiany oryginalnego lewetiracetamu (LEV) na lek generyczny w grupie pacjentów z padaczką (people with epilepsy – PWE) w warunkach pozaszpitalnych.
Metody. Przeprowadziliśmy retrospektywną ocenę 760 kolejno przyjmowanych osób dorosłych będących pacjentami poradni epileptologicznej działającej przy Ben Taub General Hospital. Ze względu na politykę szpitala dnia 1 listopada 2008 r. wszyscy pacjenci przyjmujący oryginalną postać lewetiracetamu zostali objęci wymogiem automatycznej zmiany na generyczny preparat tego leku. Obliczyliśmy, jaki odsetek pacjentów powrócił ponownie do oryginalnego LEV i zbadaliśmy przyczyny tego powrotu.
Wyniki. Z 260 pacjentów (34%), którym przepisano LEV (oryginalny bądź generyczny) w czasie trwania badania, 105 (42,9%) zostało ponownie przestawionych na LEV oryginalny przez lekarzy prowadzących. Przyczyny powrotu do leku oryginalnego obejmowały wzrost częstości napadów (19,6% wobec 1,6%; p < 0,0001) oraz obecność działań niepożądanych (adverse eff ects – AEs) (3,3%). AEs obejmowały bóle głowy, zmęczenie oraz agresję. Znaleziono zależność pomiędzy wiekiem pacjenta a powrotem do oryginalnego lewetiracetamu w analizie, w której wzięto pod uwagę płeć pacjenta, typ padaczki oraz rodzaj leczenia [ryzyko względne (relative risk – RR) 2,44; 95% przedział ufności (confi dence interval – CI) 2,09-2,84; p < 0,05)]. Wzrost częstości napadów w następstwie zastąpienia oryginalnego lewetiracetamu lekiem generycznym wiązał się z koniecznością zastosowania politerapii zamiast monoterapii (3,225; 1,512-6,880; p < 0,05).
Znaczenie. Znaczny odsetek pacjentów w naszym badaniu leczonych LEV generycznym wymagał powrotu do leku oryginalnego. Konieczne jest dokładne monitorowanie pacjentów, gdyż przymusowa zmiana z oryginalnego na generyczny lewetiracetam może prowadzić do gorszych efektów klinicznych, z ryzykiem wzrostu częstości napadów.
 
Słowa kluczowe: Keppra, lewetiracetam, leki przeciwpadaczkowe, objawy niepożądane.
 
Komentarz: Dr n. med. Jarosław Woroń

 
Łagodne urazowe obrażenia mózgu (wytyczne EFNS)
Mild traumatic brain injury
European Journal of Neurology 2012, 19: 191–198
 
Streszczenie
Urazowe obrażenia mózgu (ang. traumatic brain injury – TBI) należą do najczęściej spotykanych schorzeń neurologicznych. Wśród ogólnej liczby TBI 90% klasyfi kuje się jako obrażenia łagodne, a częstość ich występowania wynosi rocznie 100-300/100 tys. Powikłania wewnątrzczaszkowe w przebiegu łagodnych urazowych obrażeń mózgu (ang. mild traumatic brain injury – MTBI) nie są częste (10%) i tylko w małej liczbie przypadków wymagają interwencji neurochirurgicznej (1%), mimo to są one potencjalnie groźne dla życia (śmiertelność 0,1%). Jest to zatem rzeczywisty problem dla systemu opieki zdrowotnej, ponieważ istnieje konieczność wykluczenia, niewielkiego wprawdzie, ale realnego, ryzyka wystąpienia zagrażających życiu powikłań w licznej populacji pacjentów. Wytyczne EFNS (European Federation of Neurological Societies, Europejska Federacja Towarzystw Neurologicznych) z 2002 r. na podstawie danych naukowych o największym stopniu wiarygodności zaczerpniętych z piśmiennictwa do 2001 r. określiły wstępne zasady postępowania w przypadku pacjentów z MTBI w odniesieniu do wskazań do wykonania TK, hospitalizacji, obserwacji bieżącej i odległej. Obecna zaktualizowana wersja wytycznych EFNS dotyczących zasad postępowania w MTBI proponuje bardziej selektywne wskazania do badania TK w przypadku obecności czynników ryzyka o dużym znaczeniu (niebezpieczny mechanizm urazu, GCS < 15, 2-punktowe pogorszenie wyniku w skali GCS, kliniczne objawy złamania kości (podstawy) czaszki, wymioty, leczenie przeciwkrzepliwe, pourazowy napad padaczkowy) lub o mniejszym znaczeniu (wiek, utrata przytomności, utrzymująca się niepamięć następcza, ubytek ogniskowy, stłuczenie czaszki, pogorszenie wyniku w skali GCS). Propozycje te wysunięto w oparciu o opublikowane zasady podejmowania decyzji klinicznych o dużym stopniu wiarygodności (high-level evidence). Zasady podejmowania decyzji klinicznych dotyczące wykonywania TK są obecnie dostępne również w odniesieniu do dzieci. Od 2001 r. opublikowano wytyczne (co prawda o mniejszej klasie wiarygodności) dotyczące klinicznej obserwacji szpitalnej mającej na celu zapobieganie i leczenie innych potencjalnych powikłań, w tym zaburzeń zachowania (np. niepamięć, zamącenie i pobudzenie psychoruchowe) oraz zakażeń.
 
Słowa kluczowe: wytyczne, łagodne urazowe obrażenia mózgu