Tomasz Karski, Jacek Karski, Małgorzata Kulka

Autorzy opisują patologię dotyczącą kolana, goleni, biodra i kręgosłupa wynikającą z nawyku stania na prawej kończynie dolnej (PKD). Dotychczas brak było w piśmiennictwie prac na temat sposobu stania. Pierwsze obserwacje lubelskie pochodzą z 1997 roku. Nawyk stania „na spocznij” na PKD powoduje u dzieci powstanie zaburzeń osi goleni, kolana, jest również przyczyną rozwoju skoliozy. U dorosłych nawyk stania na PKD prowadzi do patologii kolana, biodra i kręgosłupa, powodując rozwój zmian zwyrodnieniowych. Stanie na PKD jest czynnikiem etiologicznym wielu patologii u dzieci, młodzieży i dorosłych, w tym jest częstą przyczyną bólów krzyża u wielu starszych osób. Czynnik ten to nowy rozdział w medycynie. O zespole stania na PKD powinni pamiętać wszyscy lekarze.

Słowa kluczowe: zespół stania „na spocznij” na prawej kończynie dolnej, patologia kręgosłupa, bóle krzyża, artroza biodra, zaburzenia osi goleni, kolana

Authors described the pathology of the knee, shank, hip and spine connected with etiological causes of the permanent standing ‘at ease’ on the right leg. Till now the were no articles about standing in scientific literature. The fi rst observations were made in Lublin in 1997. In children the standing ‘at ease’ on the right leg is the cause of bigger axis deformity of the right shank, right knee and the cause of the so-called idiopathic scoliosis in two groups. In adults standing ‘at ease’ on the right leg is the cause of degenerative changes in knee, hip, spine, and the cause of back pain. All doctors in every country over the world should be familiarized with facts about manner of standing.

Keywords: syndrome of standing ‘at ease on the right leg, pathology of spine, back pain, hip arthrosis, knee and shank deformity

Nystagmus and central vestibular disorders

Cel przeglądu. W niniejszym przeglądzie informacji przedstawiono ostatnie postępy w zakresie cech klinicznych i laboratoryjnych, patofi zjologii i leczenia ośrodkowych zaburzeń przedsionkowych.

Niedawno uzyskane dane naukowe. W ostatnich latach zidentyfikowano kilka cech i mechanizmów oczopląsu pochodzenia ośrodkowego. Zastosowanie testów pchnięcia głową i miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych zwiększyło wiedzę na temat nieprawidłowości w zakresie przetwarzania sygnałów przedsionkowych z kanałów półkolistych i narządów otolitycznych u pacjentów z uszkodzeniami ośrodkowych struktur układu przedsionkowego. Zintegrowana strategia postępowania uwzględniająca objawy podmiotowe i neurologiczne objawy przedmiotowe poprawia dokładność diagnostyczną ostrych zawrotów głowy pochodzenia naczyniowego. Identyfikacja izolowanych ośrodkowych zespołów przedsionkowych poprawiła diagnostykę ośrodkowych zawrotów głowy oraz umożliwiła lepsze zrozumienie budowy anatomicznej i organizacji czynnościowej ośrodkowych struktur układu przedsionkowego.

Podsumowanie. W ostatnich latach obserwuje się znaczące zwiększenie spektrum ośrodkowych zaburzeń przedsionkowych wynikające z rozwoju otoneurologii klinicznej i laboratoryjnej.

Słowa kluczowe: struktury ośrodkowego układu przedsionkowego, nieukładowe zawroty głowy, test pchnięcia głową, oczopląs, układowe zawroty głowy, miogenne przedsionkowe potencjały wywołane

Keywords: central vestibular structures, dizziness, head impulse test, nystagmus, vertigo, vestibular evoked myogenic potential

Functional movement disorders. Five new things

 

Cel przeglądu. Funkcjonalne zaburzenia ruchowe (functional movement disorders – FMD) obserwuje się powszechnie w praktyce neurologicznej, jednak wiążą się ze złym rokowaniem. W ostatnich latach zauważono odrodzenie zainteresowania tą dziedziną wraz z nowymi osiągnięciami w poznaniu patofizjologii i postępowania terapeutycznego.

Najnowsze odkrycia. Osoby z FMD stanowią niejednorodną psychologicznie grupę, u wielu osób nie stwierdza się wykrywalnej psychopatologii podczas przesiewowych ocen objawów i prawdopodobnie istotne oraz etiologicznie znaczące zdarzenia życiowe ujawniają się dopiero w czasie pogłębionych wywiadów. W randomizowanym badaniu dotyczącym porównania specjalistycznej intensywnej rehabilitacji fizykalnej z neurofizjoterapią środowiskową w FMD wykazano poprawę w zakresie od umiarkowanej do dużej w odniesieniu do rezultatów zarówno fizykalnych, jak i odnoszących się do funkcjonowania społecznego. Dowody eksperymentalne wskazują na upośledzenie układów neuronalnych nadających poczucie kontroli nad ruchem u osób z FMD i może to tłumaczyć, dlaczego ruchy, które wydają się dowolnymi, nie są w ten sposób odczuwane.

Podsumowanie. Rokowanie u osób z FMD można poprawić przez większy dostęp do właściwie zorganizowanej opieki i leczenia.

 

Effectiveness of delayed-release dimethyl fumarate on clinical and patientreported outcomes in patients with relapsing multiple sclerosis switching from glatiramer acetate: RESPOND, a prospective observational study

Cel. Przedmiotem badania była ocena klinicznych wyników w samoocenie pacjenta (patient-related outcomes – PRO) po 12 miesiącach u chorych z postacią rzutową stwardnienia rozsianego (relapsing multiple sclerosis – RMS), których przestawiono z leczenia octanem glatirameru (glatiramer acetate – GA) na podawanie fumaranu dimetylu (dimethyl fumarate – DMF) o przedłużonym uwalnianiu w dawce 240 mg dwa razy dziennie po suboptymalnej odpowiedzi na leczenie GA w codziennej praktyce klinicznej.
Metody. Badanie RESPOND (Eff ectiveness of DMF and Its Impact on PROs in Suboptimal GA Responders With RMS – Skuteczność DMF i jego wpływ na PROs u pacjentów z rzutową postacią stwardnienia rozsianego, którzy suboptymalnie zareagowali na leczenie GA) było prospektywną, wieloośrodkową próbą kliniczną IV fazy, z jawnym lekiem, jedną grupą badaną w okresie obserwacji 12 miesięcy. Badanie prowadzone było w Stanach Zjednoczonych w 63 ośrodkach w okresie od sierpnia 2013 r. do lutego 2016 r. Do włączenia do badania nadawali się pacjenci z rozpoznanym RMS, u których reakcja na leczenie GA była suboptymalna (określona jako postrzeganie niezbyt optymalnej skuteczności, wystąpienia nietolerancji lub wskutek słabego przestrzegania przyjmowania GA). Leczenie DMF rozpoczynano w ciągu 60 dni od włączenia. Głównym celem była ocena rocznego wskaźnika rzutów (annualized relapse rate – ARR) po 12 miesiącach, biorąc pod uwagę dane gromadzone w dokumentacji medycznej, i porównanie ich z danymi z 12 miesięcy przed rozpoczęciem leczenia DMF. Drugorzędowy cel badania obejmował ocenę zmian w punktacjach PRO od poziomu wyjściowego do okresu po 12 miesiącach; PRO rejestrowano przed rozpoczęciem przyjmowania DMF (dane wyjściowe), po 6 miesiącach i po 12 miesiącach od rozpoczęcia leczenia DMF.
Wyniki. Spośród 318 pacjentów włączonych do analizy populacyjnej 247 (78%) zakończyło leczenie. Średnia (SD – standard deviation – odchylenie standardowe) czasu leczenia GA przed przestawieniem na leczenie DMF wynosiła 51,3 miesiąca (49,1 miesiąca). ARR (95% CI – confidence interval – 95% przedział ufności) opisywany w ciągu 12 miesięcy przed rozpoczęciem DMF wynosił 0,49 (0,42-0,57) w porównaniu z 0,11 (0,07-0,17) po 12 miesiącach od rozpoczęcia leczenia DMF, co stanowi 78% obniżenie ARR (p < 0,0001). Statystycznie istotne poprawy w stosunku do poziomu wyjściowego obserwowano w wielu składowych PRO, w tym w sumarycznych punktacjach komponent fizycznych i psychicznych kwestionariusza SF-36 (36 item-Short Form Health Survey – 36-punktowy Krótki kwestionariusz oceny jakości zdrowia) (odpowiednio p = 0,0201 i p = 0,0014), 5-punktowej Zmodyfikowanej skali oddziaływania zmęczenia (5-item Modified Fatigue Impact Scale) (p = 0,0002), 14-punktowym Kwestionariuszu satysfakcji z leczenia dla danego leku (14-item Treatment Satisfaction Questionnaire for Medication) (p < 0,0001) i 7-punktowej Skali depresji Becka (7-item Beck Depression Inventory) (p = 0,0117).
Implikacje. DMF może być skutecznym wyborem terapeutycznym u pacjentów z RMS, u których wystąpiła suboptymalna reakcja na leczenie GA. Wyniki powinno interpretować się ostrożnie ze względu na obserwacyjną naturę badania i brak grupy kontrolnej. Do innych ograniczeń badania należy potencjalny błąd związany z regresją do średniej i brak randomizacji.

Słowa kluczowe: roczny wskaźnik rzutów, fumaran dimetylu o przedłużonym uwalnianiu, octan glatirameru, samoocena efektów leczenia dokonana przez pacjenta, postać rzutowa stwardnienia rozsianego

Keywords: annualized relapse rate, delayed-release dimethyl fumarate, glatiramer acetate, patient-reported outcomes, relapsing multiple sclerosis