Neurologia Praktyczna, 3/2017

Postępy neurologii praktycznej

  • Zakrzepica żył i zatok mózgowia – opis przypadku

Artykuły tłumaczone

  • Czy jest możliwa identyfikacja osób z wysokim ryzykiem przewlekłej encefalopatii pourazowej? Postępy w rozumieniu patogenezy choroby
  • Ataksje zwyrodnieniowe: wyzwania w badaniach klinicznych
  • Hemostaza w krwotoku wewnątrzczaszkowym 
  • Część IV: Wpływ podawania zolmitryptanu w tabletkach ulegających rozpadowi w jamie ustnej na objawy migreny oraz zdolność do prowadzenia normalnego życia: badanie obserwacyjne po wprowadzeniu leku do obrotu w Niemczech

Omówienia

  • Omówienie interesujących doniesień kazuistycznych i klinicznych

Ogólne problemy praktyki lekarskiej

  •  Regulacje prawne dotyczące czasu pracy lekarza
  •  Co warto przeczytać, co warto mieć w bibliotece
  •  Kalendarium konferencji naukowych

Wersja drukowana:

Cena: 22.00 PLN

Wersja eBook:

Cena: 22.00 PLN

Postępy neurologii praktycznej
 
 
Zakrzepica żył i zatok mózgowia – opis przypadku
Cerebral venous and sinus thrombosis – case report
Mariusz Wachowski, Karol Jastrzębski,
Jakub Chrostowski, Agata Majos
 
Artykuły tłumaczone
 
Czy jest możliwa identyfikacja osób z wysokim ryzykiem przewlekłej encefalopatii pourazowej? Postępy w rozumieniu patogenezy choroby
Chronic traumatic encephalopathy: identifying those at risk and understanding pathogenesis
J Neurol 2017; 264: 1298-1300
Komentarz: Prof. dr hab. n. med. Adam Stępień
 
Ataksje zwyrodnieniowe: wyzwania w badaniach klinicznych
Degenerative ataxias: challenges in clinical research
Annals of Clinical and Translational Neurology 2017; 4(1): 53-60
 
Hemostaza w krwotoku wewnątrzczaszkowym
Hemostasis in intracranial hemorrhage
Front Neurol 8: 80
 
Część IV: Wpływ podawania zolmitryptanu w tabletkach ulegających rozpadowi w jamie ustnej na objawy migreny oraz zdolność do prowadzenia normalnego życia: badanie obserwacyjne po wprowadzeniu leku do obrotu w Niemczech
Part IV: Effects of zolmitriptan orally disintegrating tablet on migraine symptoms and ability to perform normal activities: a post-marketing surveillance study in Germany
Current Medical Research and Opinion® 2005; 21(suppl 3): S18-S24
Komentarz: Prof. dr hab. n. med. Wojciech Kozubski
 
Omówienia
Omówienie interesujących doniesień kazuistycznych i klinicznych
Anna Cisowska-Maciejewska, Ewa Miszczak
 
 
Ogólne problemy praktyki lekarskiej
 
Regulacje prawne dotyczące czasu pracy lekarza
 
Co warto przeczytać, co warto mieć w bibliotece
Kalendarium konferencji naukowych
Quiz

Zakrzepica żył i zatok mózgowia – opis przypadku
Cerebral venous and sinus thrombosis – case report
Mariusz Wachowski, Karol Jastrzębski, Jakub Chrostowski, Agata Majos
 
Streszczenie
Tło. Zakrzepica zatok żylnych (dural venous sinus thrombosis – DVST) stanowi istotny i trudny problem diagnostyczny ze względu na mało specyfi czny obraz kliniczny oraz zróżnicowaną dynamikę objawów. Celem niniejszego opisu przypadku jest uzasadnienie możliwości wykorzystania sekwencji zależnej od podatności magnetycznej (susceptibility-weighted imaging – SWI) w skutecznym rozpoznawaniu DVST oraz w różnicowaniu jej potencjalnych powikłań.
Opis przypadku. 38-letnia pacjentka została przyjęta do kliniki neurologii z powodu silnego bólu głowy z następczą utratą przytomności. Przy przyjęciu wykonano przeglądową tomografię komputerową (TK) głowy. Uzyskane obrazy oceniono jako prawidłowe. W 6. dobie hospitalizacji ze względu na nagłe pogorszenie stanu klinicznego oraz podwyższone wartości D-dimerów przeprowadzono jednofazowe badanie metodą rezonansu magnetycznego (magnetic resonance imaging – MRI). Stwierdzono poszerzenie zatoki strzałkowej górnej oraz obecność skrzepliny na odcinku około 55 mm. Ponadto w sekwencji FLAIR oraz T2-zależnej stwierdzono obszary patologiczne w zakręcie zaśrodkowym. W związku z podejrzeniem wystąpienia zawału żylnego przeprowadzono sekwencję SWI, co pozwoliło na jego wykluczenie. Ustalono rozpoznanie przekrwienia żylnego.
Wnioski. Analiza obrazu w sekwencji SWI pozwoliła na jednoznaczne wykluczenie udaru krwotocznego i umożliwiła kontynuowanie terapii przeciwzakrzepowej.
 
Abstract
Background. Dural venous sinus thrombosis (DVST) is a signifi cant diagnostic problem as a result of the non-specific clinical picture and varied dynamics of symptoms. The aim of this case report is to present the effi ciency of the susceptibility weighted imaging sequence (SWI) in the diagnosis of DVST and in diff erentiating its potential complications.
Case report. A 38-year-old patient was admitted to the Department of Neurology due to a severe headache leading to a loss of consciousness. Brain CT scans on admission did not reveal any abnormalities. On the sixth day of hospitalization due to unexpected clinical deterioration and elevated D-Dimer levels, MRI examination of the brain was carried out. MRI images showed dilatation of the superior sagittal sinus and the presence of thrombus 55 mm long. Furthermore, FLAIR and T2-weighted sequences revealed pathologic areas in the postcentral gyrus. Since the cerebral venous infarction (CVI) had been suspected, the SWI sequence was performed and owing to this procedure it was possible to exclude the CVI. As a result, the diagnosis of venous congestion was made.
Conclusions. The analysis of the SWI images enabled to unequivocally exclude the hemorrhagic stroke and allowed to continue the antithrombotic therapy.
 
Słowa kluczowe: zakrzepica zatok żylnych, rezonans magnetyczny, sekwencja SWI
Key words: cerebral venous and sinus thrombosis, magnetic resonance imaging, SWI
 
Czy jest możliwa identyfikacja osób z wysokim ryzykiem przewlekłej encefalopatii pourazowej? Postępy w rozumieniu patogenezy choroby
Tłumaczenie artykułu:
Chronic traumatic encephalopathy: identifying those at risk and understanding pathogenesis
 
Przewlekła encefalopatia pourazowa (chronic traumatic encephalopathy – CTE) to postępujące schorzenie neurodegeneracyjne, mogące prowadzić do rozwoju otępienia, występujące u części osób po powtarzających się urazach głowy. Objawy kliniczne bywają różne i obejmują zaburzenia poznawcze, zmiany zachowania, parkinsonizm oraz nieprawidłowości chodu. CTE w ostatnich czasach budzi duże zainteresowanie – i to zarówno w prasie ogólnodostępnej, jak i w piśmiennictwie medycznym – ze względu na związek z popularnymi, zawodowymi dyscyplinami sportu, takimi jak futbol amerykański, piłka nożna czy rugby. W efekcie instytucje regulacyjne w zakresie różnych dyscyplin sportu były zmuszone uaktualnić przepisy dotyczące urazów głowy, by zapewnić zawodnikom odpowiedni poziom bezpieczeństwa. Mimo związku występującego pomiędzy urazami głowy
a CTE nie udało się ustalić dokładnego patomechanizmu tego schorzenia. Co więcej, jak dotąd nie stworzono zwalidowanych kryteriów diagnostycznych CTE, a pewne rozpoznanie można ustalić dopiero na podstawie pośmiertnego badania neuropatologicznego. W rezultacie nie tylko szacowana częstość schorzenia jest niemiarodajna, ale również nie wypracowano strategii terapeutycznych w odniesieniu do osób z grupy ryzyka oraz chorych w okresie przedobjawowym. Postęp w rozumieniu mechaniki urazów głowy oraz ich możliwego wpływu na rozwój CTE może zatem odgrywać rolę nie tylko w lepszym rozumieniu patomechanizmu choroby, ale również mieć istotne znaczenie w identyfikowaniu osób o najwyższym ryzyku rozwoju CTE.
 
Ataksje zwyrodnieniowe: wyzwania w badaniach klinicznych
Tłumaczenie artykułu:
Degenerative ataxias: challenges in clinical research
 
Streszczenie
Ataksje zwyrodnieniowe są bardzo niejednorodną grupą schorzeń, do której należą liczne choroby dziedziczne, a także jednostki chorobowe wyraźnie „sporadyczne”. Eksplozja odkryć dotyczących defektów genetycznych i odnoszących się do nich patomechanizmów doprowadziła nas na próg odkrycia istotnych metod leczenia niektórych, choć nie wszystkich, z tych chorób. Nadal brakuje wiedzy co do przyczyn choroby u sporego odsetka pacjentów. Ogólna rzadkość ataksji oraz jeszcze większa rzadkość występowania poszczególnych genetycznych jednostek chorobowych wraz z powolnym i zmiennym przebiegiem choroby oraz zmienne rokowanie w zestawieniu z gwałtownym rozwojem możliwych metod leczenia na horyzoncie, takich jak zastąpienie i wypłukiwanie genu, stawiają ataksje na unikalnej pozycji, odmiennej od podobnych chorób zwyrodnieniowych. Wydaje się, że tempo badań naukowych w laboratoriach nie pokrywa się z szybkością badań klinicznych i gotowością do prób klinicznych. Przegląd ten jest podsumowaniem poglądów autora na różne wyzwania badania translacyjnego w ataksjach i nadziei na pobudzenie dalszych pomysłów oraz dyskusji, jak rzeczywiście pomóc pacjentom.
 
Hemostaza w krwotoku wewnątrzczaszkowym
Tłumaczenie artykułu:
Hemostasis in intracranial hemorrhage
 
Spontaniczny nieurazowy krwotok śródmózgowy (intracerebral hemorrhage – ICH) jest związany z wysoką chorobowością oraz śmiertelnością na całym świecie i nie ma udowodnionego skutecznego leczenia. W większości przypadków krwiak powiększa się w ciągu 4 godz. od wystąpienia objawów, co jest związane z wczesnym pogorszeniem i złym efektem klinicznym. Kluczową rolę w ICH odgrywa bardzo wczesne leczenie hemostatyczne ograniczające ekspansję krwiaka. Pacjenci z towarzyszącymi zaburzeniami hemostazy mają większe ryzyko ekspansji krwiaka. Strategie lecznicze u pacjentów z ICH powinny obejmować odpowiednie interwencje w zależności od wywiadu stosowania leków przeciwkrzepliwych lub towarzyszącej koagulopatii. W ICH związanym z leczeniem przeciwpłytkowym zaleca się na podstawie umiarkowanie wiarygodnych danych przerwanie leczenia przeciwpłytkowego i przetoczenie płytek krwi u pacjentów, którzy mają być poddani zabiegowi neurochirurgicznemu. W ICH związanym ze stosowaniem antagonistów witaminy K zaleca się podanie pacjentom z INR > 1,4 raczej 3-czynnikowych lub 4-czynnikowych koncentratów kompleksu protrombiny (prothrombin complex concentrates – PCC) niż świeżo mrożonego osocza. U pacjentów z ICH związanym z nowymi lekami przeciwkrzepliwymi zaleca się podanie węgla aktywowanego tym, u których nie upłynęły 2 godz. od przyjęcia leku. Idarucizumab, humanizowane przeciwciało monoklonalne przeciwko dabigatranowi (bezpośredni inhibitor trombiny), jest zarejestrowany przez FDA w sytuacjach zagrażających życiu. Jeśli idarucizumab nie jest dostępny lub jeśli krwotok jest związany z innym niż dabigatran bezpośrednim inhibitorem trombiny, należy podać aktywowany PCC (50 U/kg) lub 4-czynnikowy PCC (50 U/kg) pacjentom z ICH związanym z bezpośrednimi inhibitorami trom biny (direct thrombin inhibitors – DTI). W przypadku ICH związanym z inhibitorem czynnika Xa preferowane jest podanie 4-czynnikowego PCC lub aPCC zamiast rekombinowanego czynnika VIIa z powodu niższego ryzyka zakrzepowych zdarzeń niepożądanych.
Słowa kluczowe: krwotok śródmózgowy, leki przeciwkrzepliwe, nowe doustne leki przeciwkrzepliwe, odwrócenie antykoagulacji, hemostaza
 
Część IV: Wpływ podawania zolmitryptanu w tabletkach ulegających rozpadowi w jamie ustnej na objawy migreny oraz zdolność do prowadzenia normalnego życia: badanie obserwacyjne po wprowadzeniu leku do obrotu w Niemczech
Tłumaczenie artykułu:
Part IV: Eff ects of zolmitriptan orally disintegrating tablet on migraine symptoms and ability to perform normal activities: a post-marketing surveillance study in Germany
 
Streszczenie
Zolmitryptan został opracowany w postaci tabletki ulegającej rozpadowi w jamie ustnej (orally disintegrating tablet – ODT), która natychmiast rozpuszcza się na języku i można ją przyjąć szybko, dogodnie i dyskretnie bez popijania. W tym 3-miesięcznym badaniu, bez grupy porównawczej, o charakterze obserwacyjnym, po wprowadzeniu leku do obrotu (post-marketing surveillance – PMS) 5570 lekarzy przepisało zolmitryptan ODT w dawce 2,5 mg 16 261 pacjentom chorym na migrenę. Spośród danych od 14 543 pacjentów, możliwych do oceny w analizie skuteczności, u 94% lek zmniejszył intensywność bólu głowy w ciągu 2 godz. od przyjęcia zolmitryptanu ODT w dawce 2,5 mg podczas pierwszego napadu. Trzydzieści pięć procent pacjentów zgłaszało poprawę w ciągu 30 min, a 7% pacjentów w ciągu 15 min. U większości pacjentów objawy migreny, poza bólem głowy, oraz wykonywanie zwykłych czynności dnia codziennego uległy poprawie w ciągu 2 godz. po przyjęciu zolmitryptanu ODT. Dziewięćdziesiąt jeden procent pacjentów do leczenia każdego napadu wymagało jedynie pojedynczej dawki zolmitryptanu ODT 2,5 mg. Dziewięćdziesiąt dwa procent pacjentów uważało, że zolmitryptan ODT wykazuje bardzo dobrą i dobrą skuteczność, a 96% stwierdziło, że tolerancja leku jest bardzo dobra lub dobra. W badaniu tym wykazano także, że 94% pacjentów będzie chciało kontynuować leczenie zolmitryptanem w przyszłości, a 81% pacjentów uważało, że możliwość przyjmowania ODT bez wody miała ważne lub bardzo ważne znaczenie. Podsumowując, zolmitryptan ODT wykazał dużą skuteczność i znakomitą tolerancję. Ponadto pacjenci uważali, że stosowanie zolmitryptanu ODT jest dogodne i łatwe, chcieli kontynuować jego przyjmowanie. Po przeprowadzeniu badań z grupą kontrolną placebo wyniki tego badania PMS dają wgląd w stosowanie zolmitryptanu ODT w warunkach bardziej odzwierciedlających normalne życie niż randomizowane badania kliniczne, jeszcze bardziej wykazując, że stanowi on wiarygodną i wygodną alternatywę dla tabletek konwencjonalnych.
 
Słowa kluczowe: czynności dnia codziennego, ból głowy, niesprawność związana z migreną, zdolność do tolerowania, zolmitryptan w tabletce ulegającej rozpadowi w jamie ustnej