Akceptacja samego siebie – wpływ na rozwój osobowy jednostki

Akceptacja samego siebie – wpływ na rozwój osobowy jednostki
Akceptacja samego siebie, swojej wiedzy, możliwości interpersonalnych, zawodowych to podstawowe elementy prawidłowego współdziałania z innymi, to integralna część „bycia” teraz, bycia w ogóle, bez której jednostka ginie, jest słaba i nie przetrwa naporu „lepszych”, pewniejszych siebie i silniejszych, czyli akceptujących siebie – ludzi przedsiębiorczych, znających swoje możliwości

Potrzeba akceptacji jest wpisana w naturę człowieka, związek akceptowania siebie oraz spełnienie na płaszczyźnie osobistej i zawodowej to związek, którego nie można rozdzielać, integralne składniki dające szczęście. „Akceptacja jest kluczowa na drodze do samorealizacji jednostki” [1]. Ona także łączy się z rozwojem człowieka i jego osobowością. Osobowość musi być zdrowa, niczym niezaburzona, psychicznie wolna od frustracji, złych emocji. Kiedy ta osobowość jest zaburzona, nie funkcjonuje prawidłowo, człowiek akceptuje siebie tylko częściowo, nie w pełni. Nie pragnie się rozwijać, marnuje energię na złe emocje skierowane przeciwko sobie. Takie zachowanie jest odzwierciedleniem przekonań, obserwacji nabytych być może ze środowiska rodzinnego (może w środowisku rodzinnym należy szukać przyczyn braku akceptacji samego siebie?). Prawidłowa komunikacja w rodzinie jest niezbędna „dla rozwoju i funkcjonowania osobowości” [2]. Aby pomóc osobie z brakiem akceptacji samego siebie, należy uważnie obserwować jej zachowanie. Zatem „terapeuta stara się zmodyfikować nie tylko obserwowalne zachowanie pacjenta, lecz przede wszystkim świat jego konstruktów poznawczych, nierzadko ukrytych. Modyfikacja zachowania jest środkiem, a nie celem terapii. Terapia opiera się na identyfikacji negatywnych przekonań i zastąpieniu ich pozytywnymi. Przykład: obserwowalne zachowanie to lęk przed egzaminem, ukryte przekonanie: , zastąpienie: [3]. Zadanie, przed którym staje terapeuta nie jest łatwe. Stworzenie nowego systemu wiary, podstaw, które umożliwią akceptację samego siebie, pozytywne nastawienie do siebie, przekonania, że jestem czegoś wart, że moje wartości są cenne, jest trudną rzeczą. Możemy to porównać do pokonania tysiąca kilometrów, przebycia długiej i ciężkiej drogi – wstecz, do lat dzieciństwa, kiedy tworzy się system norm, fundament, który owocuje później pełnią szczęścia, osiągnięciem satysfakcji na każdym polu i najważniejsze – poznaniem i akceptacją samego siebie, także nauki nad sobą, co umożliwia rozwój, odwagę w nabywaniu doświadczenia i czerpaniu z życia korzyści.




[1] http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=288

[2] jw.

[3] jw.